تنهایی

چقدر تنها ام،زیاد دقت نکرده بودم تا حالا.

هیچ کس تو زندگیم نبوده که بهم کمک کنه و یا حداقل راهنماییم کنه.

الان هم که تو وضع فاجعه باری ام این تنهایی کاملا حس میشه.

خانواده ام که اصلا تو این باغ ها نیستن و منم از اول عادت کردم که کوچکترین حسابی روشون نکنم .

هیچ پولی ندارم حتی هزار تومن،این نوشته رو دارم با اخرین مگابایت های بسته ام مینویسم و قبض موبایلم چند روز دیگه موعد پرداختش میگذره و احتمالا قطع میشه.

فردا باید برای کار به یه جا سر بزنم و امیدوارم حداقل برای یه مدت کوتاه هم شده پیششون کار کنم و از شر این مشکلات راحت بشم.